Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

"Είναι όλα σκουριά,ακριβέ μου φίλε,σκουριά"

Wisława Szymborska

Νεκρή φύση μ' ένα παιδικό μπαλόνι

Την ώρα του θανάτου 
αντί για την επιστροφή των αναμνήσεων 
δίνω εντολή να επιστρέψουν 
τα χαμένα πράγματα.

Πίσω απ' τα παράθυρα, τις πόρτες
ομπρέλες, μια βαλίτσα, γάντια, ένα παλτό 
έτσι που να μπορώ να πω:

Τι να τα κάνω  όλα αυτά;


Παραμάνες, η χτένα αυτή ή εκείνη,
ένα χάρτινο τριαντάφυλλο,
ένας  σπάγγος,  ένα μαχαίρι 
έτσι που να μπορώ να πω:

Δεν λυπάμαι για τίποτα.


Όπου και να βρίσκεσαι, κλειδί,
προσπάθησε να φτάσεις εγκαίρως 
έτσι που μπορώ να πω:

Είναι όλα σκουριά, ακριβέ μου φίλε, σκουριά.


Ένα σύννεφο από πιστοποιητικά 
από βαθμολογίες και ερωτηματολόγια 
θα κατέβει από ψηλά 
έτσι που μπορώ να πω: 

Ο ήλιος ανατέλλει.


Ω ρολόι, γλίστρησε έξω απ' το ποτάμι 
Άσε με να σε πάρω στο χέρι 
έτσι που μπορώ να πω:

Μην υποκρίνεσαι ακόμα ότι δείχνεις την ώρα.


Το μπαλονάκι που παρασύρθηκε
ανέμελα απ' τον άνεμο θα εμφανισθεί κι αυτό 
έτσι που μπορώ να πω:

Δεν υπάρχουν παιδιά εδώ.


Πέταξε μπαλόνι μακριά μέσα  απ' ανοιχτό παράθυρο 
πέταξε μακριά στον ορθάνοιχτο κόσμο,
άσε κάποιον να ξεφωνίσει: Ω!

Έτσι που να μπορώ να κλάψω.


Βισουάβα Σιμπόρσκα
"Μια ποιητική διαδρομή"
μτφρ. Βασίλης Καραβίτης,

εκδ. Σοκόλη

Δεν υπάρχουν σχόλια: